Chyba każdy, kto dłużej poużywał linuksowej konsoli, ma w palcach polecenie top. Też mam ale znalazłem bardzo przyjemną alternatywę.

Dojazd do pracy zrobił się koszmarnie uciążliwy (trochę dzięki nowej serii remontów, trochę ponieważ częściej jeżdżę w godzinach szczytu) i zacząłem sobie szukać sposobów na jakieś wypełnianie czasu za kółkiem. A że czytać za kierownicą się nie da, rozglądam się za materiałami do słuchania.

Parę ciekawych rzeczy znalazłem, między innymi trafiłem wreszcie na naprawdę ciekawy podcast dla programistów.

Moją ulubioną grą były, są i będą szachy ale raz na parę lat ogarnia mnie chęć zrozumienia o co chodzi w Go. Przechodzę właśnie kolejną taką fazę, stąd min. mniejsza aktywność na blogu - spędziłem ostatnio trochę wieczorów na przypominaniu sobie zasad, rozwiązywaniu prostych tesuji i tsumego i próbach grania. Zapewne skończy się tak, jak kończyło poprzednio - za parę tygodni przejdę od początkowego zapału do zniechęcenia ogromem wymagającego opanowania materiału - ale póki co sporo myślę o układach kamieni.

Zatem - krótki artykuł o Go. Nie, nie będę uczył jak grać.

... czyli zrobiłem sobie kuku. I zamiast skończyć dłuższy artykuł na zupełnie inny temat, straciłem trochę czasu, a teraz wrzucam tę notkę.

Dla osób przesiadających się z C++ czy Javy to jedna z bardziej szokujących właściwości Pythona (a także Perla i paru innych języków skryptowych): kod programu można zmienić w locie. Można - w szczególności - dopisać albo podmienić metody istniejącej klasy czy funkcje zadanego modułu.

Technika ryzykowna, łatwo prowadząca do powstawania niezrozumiałego kodu i trudnych do interpretacji błędów. Ale zarazem bardzo przydatna, zwłaszcza gdy trzeba zmodyfikować zachowanie jakiejś biblioteki w miejscu, którego jej autor nie przewidział (np. ostatnio przypomniałem ją sobie chcąc zmienić sposób w jaki Mercurial obsługuje hasła HTTP i SMTP). Monkey-patching bardzo często przydaje się też przy testach, pozwalając zamienić prawdziwy kod komunikacyjny czy bazodanowy zaślepkami.

W tym artykule o kilku możliwych sposobach zapisywania tej operacji.

Pobawiłem się odrobinę Ubuntu One - usługą synchronizacji plików autorstwa firmy Ubuntu, którą od wersji 9.10 swojej dystrybucji domyślnie instalują.

W największym skrócie: Dropbox to nie jest i jeśli komuś zależy na wygodnej i efektywnej synchronizacji plików, nadal polecam Dropboksa. Widać też, że Ubuntu One to wczesne i trochę jeszcze niedopracowane oprogramowanie. Ale jest w nim parę ciekawych elementów.

Za oknem szarobure paskudztwo całkowicie zniechęcające do wychylania nosa z domu i skutecznie odbierające dobry nastrój. Dlatego, dla poprawy humoru, drobne wspomnienie.

Grzesiek Marczak ruszył wczoraj sprawę równoczesnego uczestnictwa w wielu serwisach społecznościowych i upychania swoich wypowiedzi w wielu z nich naraz. Gazeta opublikowała artykuł o zarabianiu na blogach (w paru miejscach nawiązujący do fantazyjnej awantury na flakerze, co - przez sam fakt cytowania flakera w dużych mediach - jest interesującą ciekawostką). Z listy lektur wyskoczył mi odłożony zeszłą jesienią artykuł o promowaniu bloga. Na marginesie poprzedniego wpisu przypominałem sobie czasy, gdy uczyłem się o co chodzi w blogowaniu. A jeszcze poprzeziębiane dzieciaki cały dzień wchodziły sobie nawzajem i mi na głowę, przez co nastrój mam dość ofensywny.

W efekcie zebrałem się do chodzącej za mną już od dawna sprawy rozliczenia z poradami dla blogerów.

Upgrade do Ubuntu 9.10 przećwiczyłem na razie na laptopie. Trwało to (po wi-fi) całą noc ale proces przebiegał gładko, przez całą wielogodzinną fazę ściągania i instalowania pakietów nie wymagając jakiegokolwiek mojego udziału.

Podstawowy efekt upgrade miałem dość nietypowy. Obejrzałem następujący obrazek:

Nie pisuję tu niemal wcale o życiu prawdziwym - robi to w polskim internecie mnóstwo osób, a ja nie czuję się ani autorytetem (by innym radzić) ani celebrytą (by publikować pamiętniki). Najwięcej do powiedzenia mam o technikaliach. Linux, parę języków programowania, projekty informatyczne, sieć.

Ale jest parę spraw, które mnie męczy. Dziś o jednej z nich, na bazie dwóch wczorajszych lektur. O podejściu do małżeństwa czy ogólniej - związków.