Techniczna dokumentacja pythonowych API nie jest typowym miejscem dla wzmianek dotyczących historii Polski. Dlatego poniższy fragment (z dokumentacji biblioteki pytz) jest dość zaskakujący:

Na jeden z zeszłorocznych wyjazdów zabrałem, dość przypadkowo zresztą (głównie ze względu na niewielki rozmiar), książeczkę Pawła Jasienicy Rozważania o wojnie domowej. Nie będę tutaj ani jej recenzował, ani rozpisywał się o ciemnych stronach Rewolucji Francuskiej, chciałbym natomiast wynotować dwa cytaty z szerszych rozważań autora, które wydają mi się warte zastanowienia. A może raczej – regularnego zastanawiania.

Słucham sobie politycznych debat o wieku emerytalnym i zmysł polemiczny mi się włącza. Tedy, z pozycji felietonisty…

Jakiś czas temu pisałem o yourlogicalfallacyis.com czyli ciekawej próbie spisania ważniejszych rodzajów błędów, a raczej nadużyć, popełnianych w dyskusjach. Autor pierwotnie przymierzał się do tłumaczenia na różne języki ale jak dotąd nic z tego nie wynikło, dlatego poniżej moja próba stworzenia polskiego tłumaczenia.

Moje tłumaczenie jest celowo bardzo luźne, zależało mi na dobrym wyjaśnieniu na czym polega każdy z błędów a nie na wiernym zachowaniu tekstu oryginału. W wielu wypadkach pozwoliłem sobie znacząco zmienić przykłady lub dodać dodatkowe, by lepiej dopasować tekst do polskich warunków. Oryginał oczywiście jest dostępny a jeśli gdzieś moje sformułowania czy przeróbki wydają się nie trafione lub niejasne, proszę o komentarz.

Trafiło mi się, miłośnikowi open-source, skorzystać z wsparcia firmy Microsoft. Doświadczenie to trudno uznać za coś niezwykłego ale dla mnie okazało się pouczające.

Długi weekend spędziłem z rodziną w okolicach Zakopanego. Tatry wciąż piękne, pogoda o dziwo doskonała, dzieciaki rozradowane możliwością ganiania w t-shirtach po śniegu i zachwycone basenami, makabryczne korki (Poronin-Zakopane-Kościelisko, kilkanaście km, ponad 2 godziny jazdy) momentami budzące poczucie absurdu (kilometrowy sznur samochodów na zakopiance ustawiony za samotnym rowerzystą mozolnie zdobywającym długi podjazd, drugi podobny za ciągniętą przez steranego konia bryczką). Artykuł jednak nie o tym, piszę go bo mam ochotę pokazać zdjęcie spotkanego przypadkiem … komputera.

Swego czasu narzekałem na brak ścieżki rowerowej między Żeraniem a Pragą, dlatego pozwolę sobie - z wielką przyjemnością - zanotować, że sytuacja się zmieniła.

Parę dni temu zajrzałem do tej oto gazetki (podlinkowanej w ramach którejś z dyskusji o stanie polskiej nauki, czym jednak dziś nie mam zamiaru się zajmować). Autorka wprowadzenia napisała: jeżeli obdarzam kogoś autorytetem (może to być nie jednostka, ale jakieś grono, organizacja, instytucja), to mam przekonanie, że we wszystkim, co mówi, robi, co zaleca, co odradza, przed czym się wzdraga, przed czym przestrzega – ma rację (i później dość obszernie tę myśl rozwinęła).

Trochę mnie ten pogląd zadziwił, trochę skojarzył mi się z telewizyjnymi ekspertami od spraw wszelkich - co to i o wychowaniu, i o ekonomii, i o sporcie,... (choć bywają tytułowani różnie, mi lata temu trwale skojarzyli się z określeniem: historyk idei). Ale jest tu jakiś pretekst do zastanowienia się.

Kozłem ofiarnym po powodzi zostaną chyba tereny zalewowe - a raczej firmy budujące na nich domy i urzędnicy udzielający na to zgody.

Owszem - tu ktoś ponarzeka na zamykane na weekend Centrum Zarządzania Kryzysowego, tam politycy pokłócą się o zaniedbane projekty, ówdzie będą wątpliwości co do przebiegu akcji ratowniczej - ale to tematy poboczne. Media coraz mocniej pytają kto pozwolił tu budować, historycy wspominają jak mało szkód czyniły wylewające rzeki przed wiekami, ekologowie opowiadają o dzikich zakolach pełnych ptactwa gotowych absorbować ogromne ilości wody a sejm lada chwila uchwali jakąś paczkę dodatkowych biurokratycznych procedur utrudniającą i tak bardzo kłopotliwy proces zdobywania zgody na budowę.

Serwis banku już w normalnej kolorystyce, w telewizji zwykłe filmy, informacje sportowe znowu dotyczą strzelania bramek a nie zapalania zniczy. Jeszcze parę newsów o pogrzebach, jeszcze wtórne zamieszanie gdy zostaną ogłoszone oficjalne wyniki śledztwa ale zasadniczo to już koniec.

Nowego prezydenta wybierzemy w czerwcu, opustoszałe urzędy zostaną obsadzone jeszcze szybciej, kilku żołnierzy doczeka się awansu. Wszyscy oni będą mieli swoje plany, projekty, idee i problemy. Długi, głuchy żal zostanie rodzinom, świat pójdzie dalej.