Używam linii komend. Często, intensywnie, do bardzo wielu czynności. Nie muszę. GNOME i KDE obrosły masą wizualnych narzędzi, prawie wszystko da się wyklikać. Po prostu wolę. Napisanie cp albo mv zajmuje mi mniej czasu niż otwarcie odpowiednich folderów i ciąganie myszą, apt-get install cośtam jest zdecydowanie prostsze od uruchamiania i przeklikiwania Centrum Oprogramowania i tak dalej.

Zarazem widzę, że dla wielu użytkowników Linuksa konsola jest czymś totalnie obcym. I dotyczy to nie tylko komputerowych nowicjuszy ale też osób, które bez żadnych problemów konstruują złożone makra w programach biurowych, wpisują wyrafinowane wyrażenia w arkuszach, używają tekstowych komend w grach, nawet programują. Czyli wykonują czynności zauważalnie trudniejsze od obsługi shella.

Znowu wraca sprawa rejestru zakazanych stron internetowych.

Wiele osób o niej już pisało, wiele jeszcze napisze, dlatego daruję sobie dyskusję o cenzurze prewencyjnej czy uznaniowości procesu. Zajęły mnie pewne sprawy poboczne.

Kawałek znalezionego gdzieś w sieci kodu, rzucającego przyjemny pomost między najstarszym z autentycznie lubianych przeze mnie języków programowania a tym, po który najchętniej sięgam dzisiaj.

Sprawa jest znana prawie każdemu, kto płaci jakieś rachunki i absolutnie nie nowa. Ale chcę zanotować, przyda mi się do ewentualnych przyszłych dyskusji na temat zalet monopolu.

Najpierw jest lista rzeczy do zrobienia. Z czasem robi się bardzo długa, więc wyróżniona z niej zostaje lista rzeczy pilnych. Na ich bazie powstaje wykaz spraw najpilniejszych. Później absolutnie priorytetowych.

A na koniec i tak liczy się, kto akurat zawiśnie na telefonie albo stanie nad głową.

Mały suplement do poprzedniego artykułu o Go (jeszcze mi się nie znudziło, nadal dzielnie próbuję coś z tej gry zrozumieć). A dokładniej: o dwóch sieciowych serwisach, które uważam za warte dorzucenia do poprzednio omawianych, jednej małej książeczce, sporej bazie partii i programie do ich przeglądania.

O motywacji rozpisywałem się już parokrotnie (min. pisząc o pracy na sztukę, o tym co jest fajnego w informatyce czy o tym po co się chodzi do pracy). Temat jakoś mocno mnie męczy, może dlatego, że sam swoją motywację muszę odbudować...

W każdym razie, dzisiaj nie będę się rozpisywał, za to wkleję filmik.

Pisałem niedawno o interesującym zastępniku top. Dziś, do kompletu, o paru innych topopodobnych programach, pozwalających ad hoc zorientować się w obciążeniu maszyny a wymagających do działania jedynie konsoli.

Wszystkie wymieniane programy są dostępne w repozytoriach Ubuntu i Debiana i na tych systemach ich instalacja ogranicza się do apt-get install *nazwa*.

Amerykańscy naukowcy stwierdzili, że posiadanie władzy sprzyja hipokryzji. Poczucie siły zachęca zarówno do częstego pouczania innych i wypominania im błędów, jak do łatwego lekceważenia zasad samemu (i racjonalizowania niegodnych wyborów).

Amerykańscy naukowcy stwierdzili.... Ten zwrot przypomina mi trochę radzieckich naukowców z mojej młodości. Tamci dyspozycyjnie dowodzili wszystkiego, czego tylko ideologia chciała, ci potrafią z paru godzin eksperymentów w kilkunastoosobowym gronie (albo z przypadkowej korelacji słupków) wyciskać bardzo ogólne i - na ile tylko się da - medialne tezy. Ale nieraz stawiają ciekawe pytania.