Programuję, piszę albo czytam, a tu nagle komputer zauważalnie się przycina albo przeglądarka ma kłopoty z otwieraniem stron. Całkiem częstą przyczyną bywa uruchomienie się jakiegoś pracochłonnego zadania z crona (czy to systemowego, czy to jakiegoś zdefiniowanego przeze mnie backupu albo innej synchronizacji repozytoriów).

Odruchowo narzuca się program nice (obniżający priorytet wybranych procesów) ale w desktopowej praktyce jego efekty bywają nieznaczne, bo bardziej niż CPU liczy się obciążenie dysku czy sieci albo zużycie pamięci.

Sporą furorę robił ostatnio diagram prezentujący kryteria dostępności wpisów na Google Plus. Wild Wezyr rzucił pomysł przetłumaczenia go na polski, ja niniejszym podejmuję rękawicę - przy czym zdecydowałem się zorganizować rysunek nieco inaczej.

Najpierw jednak parę zdań wprowadzenia.

Późną wiosną zaktualizowałem wersję Ubuntu na laptopie do 11.04. I ... zaczęły się problemy. Pierwszym było okazyjne zamrażanie się desktopu na kilka sekund, w czasie których nie reagował na mysz ani na klawiaturę. Tu z grubsza pomógł powrót do Metacity (oznaczający pożegnanie z Unity - którego prawdę mówiąc mi nie brakuje - i z efektami Compiza - których brakuje mi dużo bardziej).

Swego czasu narzekałem na brak ścieżki rowerowej między Żeraniem a Pragą, dlatego pozwolę sobie - z wielką przyjemnością - zanotować, że sytuacja się zmieniła.

Sprzątając ostatnio spamerskie komentarze zauważyłem, że za sporą część z nich odpowiada raptem kilkanaście maszyn. Wyblokowanie ich na stałe jest mniej kłopotliwe niż ciągłe sprzątanie wymoderowanych komentarzy (choć niewidoczne, rozpychają niepotrzebnie bazę danych i backup).

Można to oczywiście zrobić na wiele sposobów i na różnych poziomach ale skoro na początku cyklu o konfiguracji VPS doradzałem używanie shorewalla, to opiszę tutaj jak odciąć wybrańców na poziomie połączenia sieciowego.

Lubię graficzne schematy. Parę kresek i kilka słów potrafi lepiej przedstawić jakąś informację niż wiele stron tekstu. Zarazem mam z nimi problem: o ile na kartce czy tablicy rysuję dość chętnie i łatwo (choć niezbyt pięknie), o tyle na komputerze idzie mi to opornie. Czy używam flowchartera, czy programu do grafiki wektorowej, czy narzędzia do UML - zamiast koncentrować się na treści, grzęznę w szczegółach. Walczę o właściwe rozmieszczenie strzałek i boksów, pracowicie przestawiam czcionki w kolejnych pudełkach, poszukuję obejść pozwalających na umieszczenia jakiejś adnotacji w odpowiednim miejscu... Chyba tylko mind-mapy są mniej pracochłonne.

Jakiś czas temu, w nieco zgryźliwym nastroju, postanowiłem puścić po firmie następujący obrazek.

Parę dni temu zajrzałem do tej oto gazetki (podlinkowanej w ramach którejś z dyskusji o stanie polskiej nauki, czym jednak dziś nie mam zamiaru się zajmować). Autorka wprowadzenia napisała: jeżeli obdarzam kogoś autorytetem (może to być nie jednostka, ale jakieś grono, organizacja, instytucja), to mam przekonanie, że we wszystkim, co mówi, robi, co zaleca, co odradza, przed czym się wzdraga, przed czym przestrzega – ma rację (i później dość obszernie tę myśl rozwinęła).

Trochę mnie ten pogląd zadziwił, trochę skojarzył mi się z telewizyjnymi ekspertami od spraw wszelkich - co to i o wychowaniu, i o ekonomii, i o sporcie,... (choć bywają tytułowani różnie, mi lata temu trwale skojarzyli się z określeniem: historyk idei). Ale jest tu jakiś pretekst do zastanowienia się.

Nawet autopowiadomienie z bugzilli może czasem dać odrobinę radości.

Usługom Google zdarzają się problemy z używalnością albo sensownym doborem funkcjonalności ale ze stabilnością działania i bezpiecznym przechowywaniem danych problemów nigdy nie miewały.

Tymczasem Google Buzz zaczął ostatnio bardzo nieelegancko gubić dane. Dokładniej: komentarze. Problem zdarzał się już od dość dawna ale na tyle rzadko, że nigdy nie miałem całkowitej pewności czy np. komentarza nie usunął jego autor.

Ni stąd ni zowąd ponownie rozpętała się dyskusja dotycząca etycznej strony blokowania reklam (sam trafiłem na nią zauważając nagłą ożywioną rozmowę na buzzie). No, jak to jest - czy adblockując reklamy jestem uczciwy, czy nie?