Dyski potaniały, robiąc backupy ciągle o czymś zapominam, postanowiłem zrobić prosty RAID, by zaasekurować się od fizycznego uszkodzenia dysku. Poniżej szczegółowy opis kolejnych czynności. Testowane na Ubuntu 8.04, gros operacji powinna być podobna na innych dystrybucjach (główna specyfika Ubuntu poniżej dotyczy montowania dysków po UUID, nie jest to krytyczne dla całości).

Cel zabawy

Chcę zestawić dwa dyski jako mirror (RAID 1), chcę też wykorzystywać nad nim LVM do płynnego zarządzania partycjami. Ogólnie, planuję konfigurację podobną np. do opisanej tutaj - szczegółowy opis trochę dalej.

Łażąc po sieci trafiasz na forum. Tytuł interesujący, a w środku - żywej duszy, tylko kilkanaście postów zawierających głównie linki. Albo blog z kilku-kilkunastoma wpisami, o dziwacznej treści. Albo prymitywny sklep nie wyglądający na to, by mógł kogoś zachęcić do kupna. Albo jakieś dziwne wiki nie wiadomo o czym. Albo, już na chama, blog z tekstami, z który jeden rozpoznajesz jako własny (czy też czytany już gdzieś indziej). Albo....

Nieudolne próby nastolatków? Działalność oderwanych od życia amatorów? Nie. To narzędzia pracy specjalistów od pozycjonowania stron. Strona, którą oglądasz, nie jest przeznaczona dla ludzi. Ona ma ogłupić roboty Google.

O co w tym chodzi i czemu mnie wkurza?

Pisałem już o zarządzaniu bazą zdjęć na własnym komputerze, pisałem o publikowaniu ich na serwisach photo-sharing. Dla kompletności, trzeci wariant. Można zrobić własną, samodzielnie hostowaną internetową galerię - dając do niej dostęp całemu światu, albo wyłącznie znajomym.

Najciekawsze aplikacje tego typu to:

• gallery
• zoph
• coppermine

W porównaniu z serwisem photo-sharing - troszkę mniejsza zwykle funkcjonalność i konieczność samodzielnego zatroszczenia się o hosting, pasmo itp - ale za to pełna kontrola nad serwisem (od kontroli dostępu, po ewentualne publikowanie reklam) i brak opłat (innych niż te za hosting).

O ile nie jestem stuprocentowo przekonany co do opłacalności organizowania takiego serwisu przy publikacji dla świata (zdjęcia jedzą sporo dysku i pasma), o tyle na pewno jest to bardzo ciekawa opcja przy współdzieleniu fotek w sieci lokalnej czy domowej.

Dość często programuję czy piszę z słuchawkami na uszach (zamiłowania muzyczne krzyżują się z koniecznością odgradzania od otoczenia), przetestowałem więc dość solidnie kilka Linuxowych odtwarzaczy. Mój aktualny typ to ....

Amarok

Wypróbowałem go przypadkiem po dość długim okresie używania Juka (z którego byłem całkiem zadowolony). I - natychmiast się przesiadłem, ignorując nawet fakt dość niestabilnego (wtedy) działania.

Czemu? Ano, różne bywają maniery słuchania. Ja najczęściej słucham w trybie losuj dowolne piosenki z całej kolekcji, nie wybierając albumów czy wykonawców, jedynie od czasu do czasu (gdy coś mi się szczególnie spodoba) prosząc o przegranie całego albumu, do którego należała wysłuchana piosenka, a trochę częściej klikając multimedialny klawisz skocz dalej (>>|). Amarok wspiera to fantastycznie:

Książki informatyczne dzielą się z grubsza na dwie grupy.

Pozycje inżynierskie to opisy składni języków programowania, podręczniki administrowania systemami czy aplikacjami, wskazówki dotyczące korzystania z programów użytkowych. Trafiają się tu rzeczy wybitne (powiedzmy - Wyjątkowy język C++) trafia chłam (zlituję się), ale czy chodzi o zaawansowane strojenie wydajności baz Oracle, czy o naukę Excela w 21 dni, zawsze ostatecznie mamy do czynienia z specjalizowaną instrukcją użytkownika jakiegoś programu.

Pozycje uniwersyteckie to drugi biegun. Drobiazgowe formalizmy matematyczne, teoretyczne modele poprawności i wydajności, twierdzenia z dowodami, klasyfikacje i hierarchie. Bardzo często odkrywcze, wybitne pomysły i algorytmy ale - całkowity brak kontekstu realnego zastosowania.
Można je czytać z dużym zaciekawieniem, ale od - powiedzmy - książki o geometrii obliczeniowej do oprogramowywania wizualizacji, droga niesłychanie daleka.

Książki próbujące połączyć te dwa światy są bardzo rzadkie i cenne. Dlatego postanowiłem napisać kilka słów o Programming Collective Intelligence.

Potrzebowałem ostatnio wystawić trochę zdjęć do pooglądania przez rodzinę i przy okazji zrobiłem sobie szybki przegląd serwisów photo sharing. Przeglądałem i ... zastanawiałem się nad tym, do czego właściwie służą.

Wychodzi na to, że do bardzo różnorodnych zastosowań - i że w całym tym mrowiu ofert, każdy poważniejszy serwis pozycjonuje swoją ofertę trochę inaczej.

Spróbujmy to jakoś uporządkować (a przy okazji zanotować co ciekawsze oferty).

Slony-I jest fajną techniką replikacji danych między bazami PostgreSQL. W przeciwieństwie do techniki warm standby, która efektywnie polega na utrzymywaniu zapasowej bazy w stanie ciągłego odtwarzania inkrementalnego backupu bazy głównej, Slony-I potrafi replikować wybrane tabele i schematy (a nie wyłącznie całą bazę), docelowa baza może być cały czas używana (nawet replikowane tabele - w wariancie tylko do odczytu), a przede wszystkim możliwa jest replikacja między różnymi wersjami PostgreSQL (np. między bazą 8.1 a 8.3) i różnymi architekturami (i386 i amd64 to różne architektury, plików WAL między nimi nie przeniesiemy). Można zresztą replikować do bazy realizującej normalną obsługę innych tabel.

Dokumentacja Slony-I jest dość rozbudowana i obejmuje wiele trudnych przypadków, poniżej prosta recepta na replikację master-slave w konfiguracji dwumaszynowej.

Piszę aplikację opartą na Twisted. Niestety, w standardowej dystrybucji jest dość stara wersja. Zainstalowanie nowszej nie stanowi problemu, bądź co bądź to tylko easy_install. Podobnie łatwo mogę pociągnąć najnowsze Pylons-y, Mako czy SQLAlchemy. I tak dalej.

Stop następuje po paru miesiącach, gdy okazuje się, że sam już nie wiem jakie wersje i czego mam poinstalowane, jakiś program użytkowy z standardowej dystrybucji nie chce działać, bo najnowsza wersja którejś z bibliotek zmieniła API, do tego mam dwie aplikacje, z których jedna powinna działać na WebHelpers 0.3.2 a druga na 0.6.

Co z tym zrobić?

Męczę Lód Jacka Dukaja. Męczę, bo napisany trudnym, stylizowanym językiem. Męczę, bo opowiedziany świat smutny i nieładny. Męczę, bo fabuła trudna, zaplątana, niełatwa do rozczytania. Męczę, bo akcja toczy się wolno, sceny są długie i rozciągnięte. Męczę, bo - khr - główny bohater jakiś taki pozbawiony uroku, zresztą wszystkie opisane postacie brzydko prawdziwe i nudno autentyczne. Męczę wreszcie, bo książka potwornie gruba.

Męczę. Zamarzło. Ale ...

Przez wiele lat składowałem sobie poskanowane czy zgrane z cyfrowego aparatu zdjęcia w mniej lub bardziej losowo wybranych katalogach. Przeglądać trudno, znaleźć np. zdjęcie małej Kingi na placu zabaw - beznadziejnie trudno. I nie wpadło mi do głowy, że można inaczej.

Tymczasem - Linux dorobił się trzech bardzo ciekawych aplikacji do zarządzania zbiorem zdjęć (czy raczej - dowolnych obrazków). Każda z nich potrafi:

• zindeksować dużą ilość zdjęć i pozwalać je szybko przeglądać (w formie miniaturek),
• wyświetlać zdjęcia w formie pokazów slajdów,
• wprowadzać grupowo proste poprawki, od skorygowania daty po proste modyfikacje graficzne,
• w łatwy sposób tagować zdjęcia, tj. oznaczać je przy pomocy dowolnie dobranych etykiet, jak np. Wesele Kasi (zdarzenie), Ania (osoba), Świnoujście (miejsce), Zachód słońca,
• prezentować zdjęcia w różnych hierarchiach i ujęciach (od kolejności czasowej przez albumy po wyszukiwanie po tagach czy datach)
• importować zdjęcia z aparatów cyfrowych i innych nośników
• zapisywać na CD, eksportować w formie zdatnej do umieszczenia na własnej stronie WWW, wgrywać do serwisów sieciowych.

Są to: