Z bardzo mieszanymi uczuciami zerkam na akcję nabitych w mbank.

Trzeba autorom - tej akcji, wcześniejszych inicjatyw, stron nabiciwmbank i mstop - oddać, że są zdecydowani i konsekwentni. Nie zatrzymali się na wyżalaniu i marudzeniu, jasno przedstawiają swoje problemy i zarzuty, potrafią zorganizować się do konkretnych działań. O akcji już pisze się dużo, a kto wie, może nawet będzie kiedyś uznawana za element przełomowy i symboliczny. Bądź co bądź prawdopodobnie wchodzimy w czas, w którym bezpośredni głos klientów będzie ważyć więcej niż duży marketing.

Ale...

Na każdej z moich klawiatur obok lewego Alt znajduje się przycisk oznaczony urokliwą flagą Windows. W konfiguracjach linuksowych przydatny do czegokolwiek bywa rzadko, a szkoda - położenie wręcz wymarzone do wykorzystania w kombinacjach klawiszowych.

Poniżej prosty patent na definiowanie skrótów typu Win-x czy Win-r pod Emacsem. A przy okazji o paru pokrewnych (Emacsowych) drobiazgach.

Króciutki dopisek do artykułu o trwałych sesjach VNC - rozwiązanie problemu z klawiaturą.

Po upgrade do Ubuntu 9.04 pojawiły się mistyczne problemy z mapowaniem klawiszy (widoczne w programach uruchomionych wewnątrz sesji VNC). Niemal każda litera generowała niewłaściwy znak - np. zamiast q pojawiało się c, zamiast w - . (kropka), zamiast e - g, zamiast r - v i tak dalej. Do tego nie działało backspace ani Enter, efekt wciśnięcia Entera dawał klawisz / (slash). Kompletny chaos.

Rozwiązanie jest na szczęście proste.

Opisywałem różne serwisy sieciowe, a nie opisałem tego, z którego korzystam zdecydowanie najdłużej, będąc mu wiernym od ośmiu lat i zaglądając średnio choć raz w tygodniu. Inteligo. Wirtualny bank.

Sprawa jest o tyle delikatna, że serwis ten współtworzyłem, maczając palce w wielu widocznych i równie wielu niewidocznych elementach. Na pewno nie jestem więc w pełni obiektywny. Niemniej jednak - ten artykuł piszę z pozycji klienta.

A chcę opisać kilka funkcji, które uważam w w inteligo za szczególnie udane i dzięki którym jest to od wielu lat moje główne konto.

Cykl Konfigurujemy VPS poświęciłem przygotowaniu małej maszynki linuksowej działającej w sieci. Opisałem proces podstawowej konfiguracji oraz trochę przydatnych narzędzi i konwencji administracyjnych. Chciałem, by te artykuły pomogły choć kilku osobom zacząć administrowanie własnym systemem.

No - ale system stawiamy po coś. Aby postawić bloga, CMS czy wiki, trzymać repozytorium kodu, serwować samodzielnie pisaną aplikację, uruchomić serwer jakiejś sieciowej usługi, ...

W dzisiejszym odcinku - luźniejsza z konieczności - dyskusja na temat wyboru aplikacji.

Ale najpierw kilka słów o cyklu jako całości.

... czyli jak szybko i bezproblemowo uzyskać działające Redmine oraz Tracks.

Poniższa notatka to zasadniczo wyciąg z kilku dokumentacji instalacyjnych. Publikuję, bo ilekroć musiałem przeprowadzić tą instalację, pozbieranie potrzebnych czynności kosztowało mnie kilka godzin.

Uwaga: nie programuję w Ruby on Rails, moje podejście tutaj to zainstalować, uruchomić, używać. Programista Rubiego zapewne pieściłby środowisko w inny sposób.

Redmine to przyjemny program do zarządzania projektem informatycznym (issue tracker, wiki, forum, podgląd kodu, ...) o którym parę ciepłych słów pisałem w zeszłym roku. Tracks to indywidualna lista zadań. Większość poniższego opisu powinna być przydatna także przy instalowaniu innych aplikacji Ruby on Rails.

Marudziłem kiedyś na temat problemów z upgrade Ubuntu, dlatego dzisiaj dla wyrównania notka pochwalna. Po paru latach użerania się na laptopie z Windowsami wynegocjowałem u rodziny zgodę na zainstalowanie Linuksa. Ku pewnemu mojemu zaskoczeniu - spodziewałem się kłopotów z hibernacją, nie byłem pewien, czy zadziała sieć bezprzewodowa i trochę się obawiałem o grafikę - wszystko działa ślicznie, a instalacja była całkowicie bezbolesna.

Niżej krótki opis co robiłem i wzmianki o paru drobniejszych trudnościach. Bohaterami bajki są kilkuletni Acer TravelMate 4050 oraz Ubuntu 9.04 Jaunty.

Bajka o programującym durniu miała być przede wszystkim o technicznych mitach. Rozpisałem się jednak o ludziach - i dzisiaj jeszcze trochę o nich. A dokładniej - o dwóch postawach przyjmowanych przy programowaniu. Nie zawsze tak skrajnych, jak opisuję niżej - ale wyrazistych.

Zacznijmy jednak od anegdotki.

Parę miesięcy temu pisałem o RSS, dziś o jeszcze bardziej powszechnym elemencie przeglądania sieci - zakładkach. A dokładniej: o dwóch usługach, które pomogły mi znacznie efektywniej z nich korzystać.

Pierwsza reprezentuje klasyczny model - pozwala zapamiętywać, opisywać, organizować i wyszukiwać linki do znajdowanych w sieci wartościowych treści. Druga jest zwrócona w przyszłość, pozwala zapanować nad rzeczami, których jeszcze nie miałem czasu przeczytać - ale chciałbym to kiedyś zrobić.

Kolejny dopisek, tym razem do artykułu o konkursach programistycznych. Do poprzednich rekomendacji chciałbym dodać SPOJ. Serwis polski, a raczej dwujęzyczny - ma polską oraz angielską stronę (funkcjonalność jest ta sama ale zadania różne).

Opisuję dalej polską wersję, do angielskiej jednak także warto zajrzeć, są tam min. dostępne zadania z olimpiad i konkursów międzynarodowych.