Skróty Win-* pod Emacsem

Na każdej z moich klawiatur obok lewego Alt znajduje się przycisk oznaczony urokliwą flagą Windows. W konfiguracjach linuksowych przydatny do czegokolwiek bywa rzadko, a szkoda - położenie wręcz wymarzone do wykorzystania w kombinacjach klawiszowych.

Poniżej prosty patent na definiowanie skrótów typu Win-x czy Win-r pod Emacsem. A przy okazji o paru pokrewnych (Emacsowych) drobiazgach.

Skróty win-r, win-c, ...

Przykład (do umieszczenia w ~/.emacs czy podobnym pliku):

    ; win-r
    (global-set-key [8388722] 'remember)
    ; win-c
    (global-set-key [8388707] 'remember-region)
    ; win-x
    (global-set-key [8388728] 'execute-extended-command)

Pierwsze dwa wiążą win-r i win-c z poleceniami remember mode (o nim za chwilę), trzeci sprawia, że win-x jest synonimem alt-x (często się w tej kombinacji mylę).

Skąd biorę te magiczne numerki? Od samego Emacsa. Po kolei:

• uruchamiam interaktywnie M-x global-set-key
• na pytanie Set key globally: po prostu naciskam kombinację, o którą mi chodzi (np. win-k)
• na pytanie Set key s-k to command: wpisuję jakąś emacsową komendę (najlepiej tę, o którą naprawdę mi chodzi, ale może być cokolwiek, na przykład ... global-set-key),
• powtarzam dla każdej potrzebnej kombinacji klawiszy,
• naciskam C-h v (tj. describe-variable) i wpisuję global-map.

Emacs wyświetla tabelę mapowań wszystkich klawiszy, a w niej min. potrzebne kody (najłatwiej je zlokalizować szukając po nazwie podanych funkcji), np. u mnie jest tam teraz taki fragment:

    (8388715 . global-set-key)
    (8388728 . execute-extended-command)
    (f11 . next-error)
    (8388707 . remember-region)
    (8388722 . remember)

Na tej podstawie konstruuję fragment ~/.emacs podobny do przedstawionego wyżej.

Nie wiem, czy jest to najprostsza możliwa metoda, ale działa.

Remember mode

Wywołane wyżej remember mode to fajny tryb do robienia notatek ad-hoc, zapisywanych w ustalonym pliku. Przy powyższych skrótach: win-r otworzy małe okienko, w którym można napisać cokolwiek, po czym zamknąć je C-c C-c, a win-c po prostu zapisze zaznaczony region niczego nie otwierając. W obu wypadkach zadany tekst zostanie dopisany do pliku notatek.

Lokalizację pliku notatek ustawiamy konfigurując zmienną remember-data-file (np. M-x customize-variable, podajemy remember-data-file, wpisujemy pożądaną ścieżkę i zapisujemy ustawienie). Właśnie testuję ~/Dropbox/emacs.notes.

W zalecanym przez autorów trybie pracy plik notatek należy regularnie przeglądać (np. raz dziennie - jeśli notujemy sporo), przenosząc zapiski we właściwsze miejsce (np. do jakiejś listy zadań, bazy informacji, kolekcji snippetów kodu itd). Celem remember mode nie jest budowanie baz wiedzy tylko - po prostu - obsługa szybkiego zapisywania nie zaburzającego właściwej pracy.

Bardziej zaawansowane techniki wiążą się z łączeniem tych notatek z agendami org-mode, ale przećwiczenie tego typu zastosowań na razie mam jeszcze przed sobą.

Moje ulubione zastosowanie remember mode to robienie notatek w czasie czytania grup dyskusyjnych w Gnus. Zaznaczam wartościowy fragment czyjejś wypowiedzi, naciskam win-c i mam go zanotowany do przyszłego wykorzystania. Niejeden kawałek artykułów o nginksie wywodzi się z takich zapisków powstałych przy czytaniu comp.web.nginx.

Standardowe kopiuj i wklej

Skoro już mowa o klawiszach windowsowych, wspomnę o

    (cua-mode 1)

W tym trybie C-c, C-x i C-v odpowiednio kopiują, wycinają i wklejają - i to uwzględniając systemowy schowek. Działa też zaznaczanie tekstu przez trzymanie Shift w trakcie wędrowania kursorem.

O ile przemapowanie C-v jest nieszkodliwe, o tyle C-c, a zwłaszcza C-x pojawiają się niesłychanie często w różnych standardowych skrótach, z C-x C-f i C-x C-s na czele. cua-mode radzi sobie z tym dość sprytnie:

• jeśli nie ma żadnego zaznaczonego regionu, klawisze działają po emacsowemu,
• gdy zaznaczenie mamy, reakcja zależy od tego, jak szybko po naciśnięciu C-x (czy C-c) pojawił się następny klawisz, Emacs przez krótką chwilę czeka na kontynuację i dopiero gdy jej nie ma, wycina (lub kopiuje).

Czas oczekiwania jest konfigurowany jako cua-prefix-override-inhibit-delay (można customizować). Domyślne 0.2 sekundy dla mnie jest ciut za szybkie, przy 0.3 pracuje mi się dość dobrze.

Z popularnych kombinacji najtrudniej mi zdążyć z C-x r k (wycięcie prostokąta). To na tej operacji (dość wymagającej dla lewej dłoni) testowałem sobie właściwy czas oczekiwania.

Ukłon w stronę Microsoftu

W ramach dygresji: nie lubię systemów operacyjnych Microsoftu, ale jeden z produktów tej firmy ogromnie cenię. Chodzi o Microsoft Natural Keyboard. Łamanek używam od ponad dziesięciu lat, przy czym oryginał Microsoftu był chyba najlepszą z zamęczonych przeze mnie klawiatur.