... czyli zrobiłem sobie kuku. I zamiast skończyć dłuższy artykuł na zupełnie inny temat, straciłem trochę czasu, a teraz wrzucam tę notkę.

Jak doniosło osnews (i nie tylko) Google wypuściło swoją wersję serwera NX - neatx. Prezentacja Google (PDF) akcentuje ten sam model pracy, który opisywałem w artykule o wirtualnej sesji - utrzymywanie wirtualnych desktopów na serwerach i zdalny dostęp do nich, ponadto przymierzałem się kiedyś do instalacji FreeNX (zostało mi wrażenie trudnego do opanowania bałaganu), dlatego rzecz mnie zainteresowała.

NeatX faktycznie udało mi się zainstalować dość łatwo, opis poniżej.

Zanim jednak przejdę do szczegółów, pewne sprostowanie. Google nie zaimplementowało całości serwera NX, podstawowym elementem - wirtualnym serwerem X11 - pozostaje nxagent firmy NoMachine, udostępniany w ramach jej komponentów open-source. Neatx to reimplementacja niezbędnej otoczki - uruchamiania procesów, zarządzania sesjami itd. Nadal też używany jest ten sam program kliencki (darmowy ale nie open-source).

Cykl Konfigurujemy VPS poświęciłem przygotowaniu małej maszynki linuksowej działającej w sieci. Opisałem proces podstawowej konfiguracji oraz trochę przydatnych narzędzi i konwencji administracyjnych. Chciałem, by te artykuły pomogły choć kilku osobom zacząć administrowanie własnym systemem.

No - ale system stawiamy po coś. Aby postawić bloga, CMS czy wiki, trzymać repozytorium kodu, serwować samodzielnie pisaną aplikację, uruchomić serwer jakiejś sieciowej usługi, ...

W dzisiejszym odcinku - luźniejsza z konieczności - dyskusja na temat wyboru aplikacji.

Ale najpierw kilka słów o cyklu jako całości.

... czyli jak szybko i bezproblemowo uzyskać działające Redmine oraz Tracks.

Poniższa notatka to zasadniczo wyciąg z kilku dokumentacji instalacyjnych. Publikuję, bo ilekroć musiałem przeprowadzić tą instalację, pozbieranie potrzebnych czynności kosztowało mnie kilka godzin.

Uwaga: nie programuję w Ruby on Rails, moje podejście tutaj to zainstalować, uruchomić, używać. Programista Rubiego zapewne pieściłby środowisko w inny sposób.

Redmine to przyjemny program do zarządzania projektem informatycznym (issue tracker, wiki, forum, podgląd kodu, ...) o którym parę ciepłych słów pisałem w zeszłym roku. Tracks to indywidualna lista zadań. Większość poniższego opisu powinna być przydatna także przy instalowaniu innych aplikacji Ruby on Rails.

Czy można jakoś poćwiczyć konfigurowanie małej maszynki typu VPS bez płacenia? Oczywiście można. Najprostszym rozwiązaniem jest postawienie takiego systemu na własnym domowym pececie.

Sposobów na to jest kilka. Niektóre działają także, gdy na domowej maszynie mamy Windows.

Osoby, które doskonale wiedzą, co to jest Vmware czy KVM, może zainteresować fragment dotyczący tworzenia obrazu systemu.

Dziesiąty artykuł z cyklu Konfigurujemy VPS. Dorzucę jeszcze parę słów na temat konfiguracji nginx-a (której podstawy opisałem w częściach siódmej i ósmej).

Tym razem jest to mniej uporządkowany spis rozmaitości, od dyskusji o liczbie obsługiwanych połączeń, po wzmianki o różnych ciekawych modułach.

Spora część poniższych informacji wykracza poza ramy cyklu Konfigurujemy VPS, przy stawianiu małego serwisu albo bloga większość tego artykułu można swobodnie pominąć.

Dziewiąty artykuł z cyklu Konfigurujemy VPS. Do konfiguracji nginx-a jeszcze wrócę, tym razem jednak dwie drobne ale bardzo ułatwiające życie techniki administracyjne:

• monitorowanie logów,
• zarządzanie zawartością /etc/

Dwa uzupełnienia do artykułu o trwałej sesji VNC na serwerze:

• proponuję kolejny lekki desktop, fajnie sprawdzający się w roli menedżera sesji działającej wewnątrz VNC,

• opisuję, jak uniknąć startowania w ramach takiej sesji programów uruchamianych przez Gnome/KDE, a także zapewnić osobne miejsce zapisywania się konfiguracji desktopu.

Dopisek do artykułu o konfiguracji replikacji baz PostgreSQL przy pomocy Slony-I: co się dzieje przy upgrade.

W kontekście replikacji znaczenie mają wersje następujących elementów:

• programu slon
• zapisanych w bazie danych triggerów i procedur składowanych Slony-I,
• binarnej biblioteki pomocniczej należącej do Slony-I (używanej przez powyższe i dolinkowywanej dynamicznie do bazy danych),
• samej bazy danych (tj. PostgreSQL).

Aby Slony-I działało, między każdymi z nich musi być zgodność wersji, tj.:

• program slon musi mieć tą samą (dokładnie!) wersję co triggery we wszystkich bazach, z którymi się komunikuje - także zdalnych,
• biblioteka pomocnicza musi być binarnie zgodna z triggerami
• biblioteka pomocnicza musi być binarnie zgodna z bazą danych (tj. skompilowana z jej nagłówkami i bibliotekami).

Same bazy mogą mieć różne wersje (na różnych węzłach) ale pod warunkiem przykrycia taką samą wersją Slony-I (tj. możemy mieć PostgreSQL 8.1 na maszynie A i PostgreSQL 8.3 na maszynie B, ale musimy mieć na obu bibliotekę pomocniczą, program slon i kod SQL w bazie z - powiedzmy - Slony-I 1.2.13).

Jak to wygląda przy normalnym, pakietowym systemie dystrybucji?

Często się spotyka opinie, że programy blogowe są proste i prymitywne, w parę dni można samemu taki machnąć (zwłaszcza w Django, Ruby on Rails czy którymś z nowych frameworków PHP - zależnie od mówiącego).

Trochę mnie to kusiło ale ... wypisałem sobie, co robi dla mnie mój skrypt blogowy. Przy okazji jest to ilustracja, jak w praktyce działa osadzanie na stronie map xminda.