Swego czasu pisałem o efektywnym drukowaniu w trybie dwóch logicznych stron na jedną stronę papieru, polecając do tego celu impose. Narzędzie to, przy wszystkich swoich zaletach, jest jednak trochę kłopotliwe: ponieważ operuje na plikach .ps, wymaga wcześniejszej konwersji do postscriptu, która bywa powolna.

Dzisiaj o wygodniejszej i szybszej alternatywie do stosowania przy druku plików .pdf.

Popularyzacja utf-8 powoli odsyła do lamusa nieszczęsną rywalizację iso-8859-2 z windows-1250. Praca w wieloplatformowym środowisku nie musi już oznaczać ciągłego oglądania krzaczków zamiast ą, ś i ź (znaków ± i š – czyli odpowiednio linuksowego ą pod Windows i windowsowego ą pod Linuksem – chyba nigdy nie widziałem w ich prawdziwej roli). Można też pisać Müller zamiast Mueller (od czasów Pana procesującego się w latach 90-ych z TP S.A. o to, by jego nazwisko w książkach telefonicznych pisano z umlautem, nauczyłem się zwracać na to uwagę).

I na tym, tak naprawdę, adaptacja utf-8 zazwyczaj się kończy.