Sporo wysiłku mięśni przy używaniu graficznego desktopu idzie na machanie myszą przy przesuwaniu okien i zmienianiu ich rozmiaru. Okno edytora przesunąć na prawo i do góry, rozciągnąć do samego dołu i tak by zajmowało pół ekranu. Terminal w lewy dolny róg. Przeglądarka w lewy górny. Klient poczty na prawą połówkę drugiego wirtualnego desktopu. Itd... Ciągnij, puszczaj, ciągnij, puszczaj.

Kilka narzędzi - o których pod koniec - obiecuje radykalne rozwiązanie tego problemu, jednak kosztem drastycznej zmiany przyzwyczajeń. Jeszcze nie jestem gotowy. Dlatego ucieszyła mnie odkryta niedawno sztuczka bardzo ułatwiająca rozrzucanie okien przy normalnej pracy w Gnome.

Pobawiłem się odrobinę Ubuntu One - usługą synchronizacji plików autorstwa firmy Ubuntu, którą od wersji 9.10 swojej dystrybucji domyślnie instalują.

W największym skrócie: Dropbox to nie jest i jeśli komuś zależy na wygodnej i efektywnej synchronizacji plików, nadal polecam Dropboksa. Widać też, że Ubuntu One to wczesne i trochę jeszcze niedopracowane oprogramowanie. Ale jest w nim parę ciekawych elementów.

Upgrade do Ubuntu 9.10 przećwiczyłem na razie na laptopie. Trwało to (po wi-fi) całą noc ale proces przebiegał gładko, przez całą wielogodzinną fazę ściągania i instalowania pakietów nie wymagając jakiegokolwiek mojego udziału.

Podstawowy efekt upgrade miałem dość nietypowy. Obejrzałem następujący obrazek:

Autorzy World of the Goo prowadzą akcję rozdawania swojej gry za symboliczną - dowolną - darowiznę.

Akcja obejmuje wszystkie platformy (Windows, Linux i Mac) - jest zatem szczególnie korzystna dla użytkowników Linuksa (windowsową wersję gry można zakupić w empikach za 20 złotych, a tyle na pewno jest warta, linuksowa normalnie kosztuje 20 dolarów, czyli sporo). Promocja trwa do 19 października.

Swego czasu narzekałem na wielookienkowego GIMPa, podzielę się więc obrazkiem, który budzi we mnie spore nadzieje.

Chyba najbardziej irytującą cechą obecnego Gnome jest dla mnie okno odblokowania bazy kluczy i powiązane z nim aplikacje. Nie chodzi o funkcjonalność - baza haseł jest bardzo użyteczna - ale o sposób, w jaki aktualnie te elementy działają.

Wszystko zaczyna się od poniższego okienka:

Sage - bardzo interesujący program wspomagający obliczenia matematyczne, które entuzjastycznie opisywałem jakiś czas temu - jest już dostępny w formie pakietów Ubuntu. Zamiast dość kłopotliwej instalacji, wystarczy

$ sudo apt-get install sagemath

Instaluje się wersja sprzed około roku - 3.0.5, (aktualną jest wydana miesiąc temu 4.1.1, seria 3 doszła do 3.4.2), do nauki i podstawowego wykorzystywania jest ona zupełnie wystarczająca.

Jeden z moich ulubionych komunikatów błędu przy aktualizowaniu pakietów to

Reading package lists... Done
W: GPG error: http://ppa.launchpad.net jaunty Release: The following signatures couldn't be verified because the public key is not available: NO_PUBKEY 2A8E3034D018A4CE
W: GPG error: http://ppa.launchpad.net jaunty Release: The following signatures couldn't be verified because the public key is not available: NO_PUBKEY 0CF459B8DF37ED8B
W: You may want to run apt-get update to correct these problems

Czyli nie mam sygnatury dla któregoś z używanych dodatkowych repozytoriów (tu akurat chodzi o klucz do pakietów FreeNX potrzebnych przy uruchamianiu neatx) oraz mikroblogowy dodatek do pidgina (raczej nienajlepszy pomysł ale jeszcze chcę przetestować).

Oczywiście nic trudnego, oczywiście kwestia użycia dwóch komend, oczywiście te komendy opisało już dziesięć tysięcy osób i ... oczywiście za każdym razem muszę googlować, by je sobie przypomnieć. Dlatego w końcu pokusiłem się o rozwiązanie ułatwiające życie.

Poprawiłem najpoważniejszą usterkę skryptu do zarządzania listą subskrypcji w Google Readerze - hasło Google nie jest już przechowywane otwartym tekstem w pliku konfiguracyjnym, zamiast tego jest zapisywane w odpowiedniej bazie haseł (Gnome Keyring, KDE KWallet, itd). Przy okazji dodałem też interaktywne odpytywanie o inne parametry konfiguracyjne (nazwę konta Google, lokalizację pliku z listą feedów) - bezpośrednia edycja feeds.ini nie powinna już być potrzebna.

Laptop, desktop, czasem komputer w pracy, czasem jakiś serwer. I pliki, do których chciałbym mieć dostęp z wszystkich tych miejsc. Notatki, zdjęcia, przykładowy kod, pisane artykuły, dokumentacje, muzyka...

Całkiem sporo metod synchronizacji plików i katalogów mi się uzbierało. Co ciekawe, używam wielu z nich równocześnie.