W XX wieku dużo się mówiło o sztucznej inteligencji. Już, zaraz, za rogiem miały być rozumne systemy komputerowe, wykorzystywane od medycyny po zarządzanie, adaptujące się do zmiennych warunków, nawet uprawiające naukę. W literaturze i filmach komputery zyskiwały osobowość, buntowały się przeciw ludziom, prowadziły wojny - ale też potrafiły zdobywać się na uczucia wyższe.

Rzeczywistość - jak na razie - bardzo ciekawie zweryfikowała te marzenia.

W Krainie Szczęśliwych Projektów wróżka Marketingalia szepce menedżerom do ucha bajkę o cudownych narzędziach. O IDE, frameworkach, generatorach aplikacji albo językach programowania które pozwolą byle durniowi sprawnie pisać formatki, raporty czy ekrany, dopilnują, by nie robił błędów i pozwolą mu tworzyć to wszystko w deterministycznym czasie. A słuchacze - utrudzeni codzienną walką z opóźnieniami, wciąż nowymi trudnościami, chaosem w terminarzu, krnąbrnymi pracownikami - chciwie nadstawiają ucha.

Uzupełnienie artykułu o wyborach technologicznych. Tym razem nietypowe, bo wyłącznie w formie kilku cytatów, niektórych świeżych, innych wynotowanych przeze mnie już dawno temu.

Tłumaczenia moje, nie wszystkie udane (propozycje, jak je wygładzić, będą mile widziane).

Planowałem sobie na dzisiaj artykuł o rosyjskiej firmie budującej ofertę hostingu aplikacji w chmurze obliczeniowej, która wobec problemów ze sfinansowaniem sprzętu zdecydowała się zbudować i wykorzystać do tego celu botnet - sieć zawirusowanych, przejętych obcych komputerów - a po początkowych sukcesach zaczęła nawet eksperymentować z uruchamianiem w tej formie całych VPSów.

Pomysł, jak pomysł. Nie byłem pewien, czy ktoś się nabierze, ale rzecz zahaczałaby o sprawy, o których tu piszę (VPS-y, usługi hostingowe, aplikacje sieciowe), które mnie interesują (cloud computing, nowe trendy budowy i serwowania aplikacji) i które mnie martwią (o nich za chwilę).

Artykułu w tej formie jednak nie będzie.